بخش دوم: مقایسه ایمنی پکیج و موتورخانه مرکزی سنتی از نظر خطر حوادث گازگرفتگی و مرگ خاموش
۸- برخی از مدافعین موتورخانه و منتقدین پکیج، هشدار می دهند که حذف موتورخانه و ترویج پکیج، خطر حوادث گازگرفتگی را افزایش می دهد. ضمن تشکر از همه دوستانی که دغدغه ایمنی مردم را دارند باید این توضیح را بدهم که مطابق گزارش کارشناسان آتش نشانی، شرکت گاز و … علت بالای ۸۰درصد حوادث گازگرفتگی، مشکل دودکش ساختمان هاست. تصور اینکه در ساختمان های مجهز به سیستم حرارت مرکزی، حادثه گازگرفتگی رخ نمی دهد یک فرض کاملا غلط است. اگر به آرشیو اخبار حوادث وب سایت آتش نشانی تهران مراجعه کنیم، گزارشات مستند حوادث زیادی از گازگرفتگی دست جمعی یا گروه یرا در ساختمان ها -اعم از مسکونی یا حتی آموزشی مانند مدرسه- که سیستم حرارت مرکزی دارند مشاهده خواهیم کرد. اما اخلاقا وظیفه خود می دانم که اعلام کنم مشکل از سیستم دیگ و مشعل و … نیست. مشکل در مکش دودکش موتورخانه، نحوه اجرای دودکش و اتصال و درزبندی قطعات دودکش داخل دیوار در زمان ساخت و همچنین ورود هوای تازه به موتورخانه و تهویه هواست که درصورت مختل شدن هریک (کارکرد دودکش و تهویه هوا) بعلت ظرفیت بسیار بالای مشعل موتورخانه (معادل ظرفیت چند دستگاه پکیج)، خطر گازگرفتگی بسیار محتمل تر و شدیدتر خواهد بود.با نشت گاز مونواکسید کربن از طریق رایزرها و راه پله ها به داخل ساختمان و واحدهای مسکونی، نشت گاز از درز و ترک های دیواری که دودکش موتورخانه از آن عبور کرده و دودکش عایق بندی مناسب نشده یا ترک خوردگی و شکستگی داشته یا به علل دیگر، گازگرفتگی دسته جمعی یا گروهی و مرگ خاموش رخ میدهد.
• لذا بدلیل اشکالات اساسی در طراحی و اجرای دودکش های موتورخانه و تهویه هوا در موتورخانه ها، شاهد رشد آمار حوادث گاز گرفتگی در ساختمان های دارای سیستم حرارت مرکزی هستیم. اگر دودکش وسیله حرارتی و گرمایشی مشکل داشتهباشد یا تهویه هوا مختل شود، خطر گازگرفتگی وجود دارد فرقی هم نمی کند سیستم آبگرمکن، بخاری و شومینه است یا پکیج و یا موتورخانه. شاید تعجب کنیم که بدانیم تعداد حوادث گازگرفتگی در ساختمان های دارای حرارت مرکزی در شهر تهران در سال ۸۸ (نمودار زیربه استناد گزارش سازمان آتش نشانی تهران)، حتی از حوادث گاز گرفتگی با بخاری و آبگرمکن هم بیشتر بوده است در حالیکه در این سال در شهر تهران ۳۰درصد خانواده ها از سیستم حرارت مرکزی، ۵۰درصد از آبگرمکن و بخاری و حدود ۱۰درصد از پکیج استفاده می کردند.
۹- حال آیا با وجود تمام مزایای اشاره شده، نصب هر نوع پکیجی در واحدهای مسکونی با زیربنای کم (مطابق تعریف مبحث ۱۷، واحدهای زیر ۶۰ متر) مجاز است؟ پاسخ قوبا منفی است. در این واحدها مطابق مقررات ملی ساختمان و رویه اجرایی کارشناسان محترم ناظر گاز و تاسیسات سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور، نصب سیستم های درون سوز یا با محفظه احتراق باز که اکسیژن محل نصب را مصرف میکند (شامل آبگرمکن، پکیج و بخاری معمولی) ممنوع است و در عوض، استفاده از سیستم های حرارتی که بدلیل داشتن دودکش دوجداره و محفظه احتراق بسته یا سیلد (یا به اصطلاح کوره بسته) هوای مورد نیاز برای احتراق را از محل نصب یعنی واحد مسکونی نمی گیرند بلکه از محیط باز بیرون ساختمان تامین می کنند الزامی است. (پکیج و آبگرمکن با محفظه احتراق بسته یا دودکش دوجداره فن دار و همچنین بخاری با محفظه احتراق بسته یا هرماتیک با دودکش دوجداره)
• لازم به توضیح است که در سالهای اخیر،نه تنها در واحدهای مسکونی زیر ۶۰ متر مربع، بلکه در بخش قابل توجهی از واحدهای مسکونی با زیربنای بزرگتر هم، استفاده از این محصولات و سیستم های ایمن رایج شده است.
در پایان، امید است همه تولیدکنندگان سیستم های حرارتی با استفاده و اسنقبال از نوآوری و بهبود فرایندهای تولید و همچنین فناوری های جدید ایمن و بهینه، به نیاز مشتریان اعم از وضعیت مصرف انرژی و ارتقای سطح ایمنی مردم بیش از پیش توجه نمایند و همه دست اندرکاران صنعت ساختمان (طراح، مجری و ناظر)، مباحث ۲۲ گانه مقررات ملی ساختمان را بطور کامل اجرا کنند که در اینصورت، ضمن توجه به کیفیت ساخت و ساز، از نظر مصرف کم انرژی و در نتیجه ایجاد آلایندگی کمتر از طریق دودکش های سیستم های حرارتی، ساختمانی حامی محیط زیست تحویل مردم و هموطنان عزیز مان شود. در همین زمینه، مخاطبین عزیز را به مطالعه یادداشت منتشر شده اینجانب با عنوان کیفیت ساخت و ساز مسکن در ایران توصیه می کنم.